(występować jako)

См. также в других словарях:

• bronić — ndk VIa, bronićnię, bronićnisz, broń, bronićnił, bronićniony 1. «odpierać atak, napaść, ochraniać czynnie, zwykle z bronią w ręku» Bronić mężnie, zaciekle, zajadle, z narażeniem życia. Bronić kogoś własną piersią. Bronić fortecy, miasta, kraju,… …   Słownik języka polskiego

• charakteryzować — ndk IV, charakteryzowaćzuję, charakteryzowaćzujesz, charakteryzowaćzuj, charakteryzowaćował, charakteryzowaćowany 1. «określać, opisywać charakterystyczne cechy kogoś lub czegoś» Trafnie charakteryzować znajomych. 2. «występować jako… …   Słownik języka polskiego

• dublować — ndk IV, dublowaćluję, dublowaćlujesz, dublowaćluj, dublowaćował, dublowaćowany 1. «podwajać» Dublować stawkę w grze. 2. «wykonywać tę samą czynność co ktoś inny, często niepotrzebnie; powtarzać» Dublować czyjąś pracę. ∆ Dublować rolę «grać pewną… …   Słownik języka polskiego

• kandydować — ndk IV, kandydowaćduję, kandydowaćdujesz, kandydowaćduj, kandydowaćował, kandydowaćowany «ubiegać się, starać się o coś, szczególnie o jakiś urząd, stanowisko; występować jako kandydat» Kandydować do sejmu, do rady gminnej. Kandydować do objęcia… …   Słownik języka polskiego

• krótki — krótkitszy 1. «mający małą długość; niedługi» Krótka sukienka. Krótkie włosy. ∆ Krótki wzrok → krótkowzroczność ∆ Krótka seria «niewielka ilość czegoś (zwykle o produkcji odzieży)» ∆ Gotować, dusić w krótkim sosie mięso, jarzyny «gotować, dusić… …   Słownik języka polskiego

• mediator — m IV, DB. a, Ms. mediatororze; lm M. mediatororzy a. owie, DB. ów książk. «pośrednik, którego celem jest doprowadzenie do ugody między spierającymi się stronami; rozjemca» Występować jako mediator, w roli mediatora. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• parlamentariusz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) «osoba wysyłana przez jedną ze stron wojujących do sił zbrojnych nieprzyjaciela, w celu przekazania jakiejś wiadomości lub rozpoczęcia rokowań w sprawie zawieszenia broni, wymiany jeńców, rannych, warunków… …   Słownik języka polskiego

• podstawiać się – podstawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} występować jako ktoś inny lub umieszczać siebie w miejsce kogoś innego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Podstawił się na miejsce kolegi. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• świadek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos IIa, lm M. świadekdkowie {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}praw. {{/stl 8}}{{stl 7}} osoba wezwana do sądu celem składania zeznań w danej sprawie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Być świadkiem w… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stawać — ndk IX, staję, stajesz, stawaćwaj, stawaćwał stanąć dk Vb, stawaćnę, stawaćniesz, stań, stawaćnął, stawaćnęła, stawaćnęli 1. «unosić tułów opierając wyprostowane nogi na ziemi; wstawać, dźwigać się na nogi» Stanąć na baczność. Stawać na palcach.… …   Słownik języka polskiego

• stawiać — ndk I, stawiaćam, stawiaćasz, stawiaćają, stawiaćaj, stawiaćał, stawiaćany 1. «umieszczać na czymś lub gdzieś jakąś rzecz; ustawiać gdzieś kogoś lub coś» Stawiać dzbanek, filiżanki, talerze na stole. Stawiać meble w pokoju. Ostrożnie stawiał nogi …   Słownik języka polskiego